Bir gün bitecek.
Uyanacağım.
Güzel tarafları yok değil; ama büyük kısmı, çok büyük kısmı, hep kabûs gibi.
Adaletsizlik, eşitsizlik, ikiyüzlülük, yalan dolan, cahillik, merhametsizlik…
Kibir… Salakça, sersemce, dangalakça…
Aptallık.
Özellikle aptallık…
xxx xxx xxx
Rivayet muhtelif…
“Rüyanı kendin oluşturuyorsun, bunu yaratan sensin!”, meselâ; “Bunu yaşamak zorunda değilsin!”
Bu daha da kötü!
Bilinç, yalanlardan oluşturulmuş sahte bir rüya yaratacaksa ve tüm bu olumsuzlukları görmezden gelerek kahpe bir bencillik sergileyecekse…
Ne kötü!
xxx xxx xxx
Bunca kahrın bir hikmeti olmalı.
“Tekâmül”ün bir gereği, meselâ; “deneme”nin, “imtihan”ın.
O zaman amenna…
xxx xxx xxx
İçine Tanrı’nın Nefesi üflenmiş yaratık, adaletsizlikten, kibirden, vahşetten, merhametsizlikten, aptalıktan, bencillikten ibaret olamaz!
Bir giz, bir sır, bir “gayb” olmalı.
Birden fazla rüya mesela.
Henüz fark edemediğim, ama aslında aynı “an”da görüp durduğum birden fazla, belki sonsuz bir rüyalar silsilesi.
Biri öyle, biri böyle, diğeri şöyle…
Ve toplamında sınırsız bir tekâmül…
xxx xxx xxx
Bir gün uyanacağım.
Bunu ummuyorum.
“Biliyorum” çünkü!
xxx xxx xxx
Yine de…
Kâbuslarla bezeli bu rüyaya “muhalefet şerhi” koymaktan kendimi alamıyorum.
Bunca kahır şart mı, mesela…
“Özgür irade” olmalı bu!
Belki de “insanca aptallığın” bir tezahürü.
Veya “henüz” yetersizliğin.
Bilmiyorum…
Tek bildiğim, bu rüyanın yorduğu, tükettiği…
xxx xxx xxx
Uyanmak istiyorum…
Aslında en ilginci de bu herhalde.
Uyanacağımı biliyorum…
Herkesin uyanacağını da.
Tabii, “herkes” diye bir şey “gerçekten” varsa…
xxx xxx xxx
Gerçek?
Ne zor bir soru.
Ne kadar zor…
skip to main |
skip to sidebar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder